Bart Deuss (artistiek leider Don’t Hit Mama) post:

zaterdag 5 november
Jakarta. Nita en ik zijn in het Marriott hotel, op een groots en imposant georganiseerde bruiloft van familie van Nita’s vader. Asian Persuasion #2 zeg maar. Zo doen wij dat bij ons niet meer: zoveel (kunst)bloemen, decorum en pracht en praal, zoveel in onze ogen Amerikaanse drukte, vermengd met Chinese tradities (een theeceremonie), waarvan de jonge garde – het bruidspaar incluis – de oorsprong nog maar deels kent. Toch is het ook een vorm van insluiting: zoveel mogelijk mensen bij elkaar op een receptie, wij zouden zeggen: ‘en de helft ken je niet eens’ maar het is ook een teken dat je in de samenleving staat. Geen gezuip, wel veel eten. En wat er over is in bakjes mee naar huis, dat is dan weer wel zoals het ook bij Nita thuis altijd gaat.

Post 8
Vrijdag 18 november
Bali. Op de tweede avond van Asian Persuasion #1 in Frascati, ontmoeten we na afloop Hans de Kraker, een Nederlander die in Jakarta woont en daar als filmacteur werkzaam is. Nogal wat rollen als Nederlandse koloniaal vertelt hij met een glimlach – komt er in Indonesië zo zoetjes aan meer aandacht voor die periode? – want daar heeft hij een prima kop voor. Hij suggereert ons als we in Bali zijn, contact te zoeken met Happy Salma, een ondernemende dame, model, actrice en schrijfster. We spreken haar vlak voor vertrek naar Nederland. Ze heeft het toneelstuk Aarde der mensen van Pramoedya Ananta Toer op de planken gezet, dat gaat over de pijnlijke kanten van de koloniale tijd en is ervan overtuigd dat de tijd rijp is om het over deze periode te gaan hebben. Of de voorstelling misschien naar Nederland te halen is?

Post 7
Zaterdag 5 november
Jakarta. Nita en ik zijn in het Marriott hotel, op een groots en imposant georganiseerde bruiloft van familie van Nita’s vader. Asian Persuasion #2 zeg maar. Zo doen wij dat bij ons niet meer: zoveel (kunst)bloemen, decorum en pracht en praal, zoveel in onze ogen Amerikaanse drukte, vermengd met Chinese tradities (een theeceremonie), waarvan de jonge garde – het bruidspaar incluis – de oorsprong nog maar deels kent. Toch is het ook een vorm van insluiting: zoveel mogelijk mensen bij elkaar op een receptie, wij zouden zeggen: ‘en de helft ken je niet eens’ maar het is ook een teken dat je in de samenleving staat. Geen gezuip, wel veel eten. En wat er over is in bakjes mee naar huis, dat is dan weer wel zoals het ook bij Nita thuis altijd gaat.

Post 6
Maandag 5 september
Nita en ik spreken over wat we allebei met Asian Persuasion willen. Nita wil grip krijgen op haar eigen (familie) geschiedenis en daarbij speelt het verlangen naar geborgenheid. Mij interesseert de ontworteling: hoe vind je draden van je oorsprong terug. Via het voorbeeld van Nita’s familie (een complex Chindo verhaal dat Michiel Voet met zijn theatrale foto’s in beeld brengt) kijken naar het grotere verhaal: familie als model voor ons bestaan, hier en nu, afgezet tegen het koloniaal verleden. Met ontworteldheid en verscheurdheid als belangrijke motieven.

Post 5
Donderdag 31 augustus / 3^e repetitie Asian Persuasion
Sonja Bloem spreekt over meesterschap, legt uit wat dat voor haar inhoudt. Het is een combinatie van techniek, houding en een mentale toolkit. Dat vormt te samen het logische, krachtige concept, voor iemand die al zesendertig jaar deze dans beoefent. Dans als levensstijl. Net als dat voor veel hiphoppers geldt. Op de vloer omwikkelt Sonja Deydey met veelkleurige stof. Ik stel me een colonne voor van dansers, die elkaar coachen, inspireren, volgen. Sonja is een geboren doorgever, ze geniet van het werken met deze hiphop dansers. Termen uit haar toolkit: doorgeven, ontvangen en boetseren. 

Post 4
Ma 29 aug / 1^e repetitie Asian Persuasion
Eerste repetitie, nieuw is Delphine “Deydey” Nguyen, een van oorsprong Vietnamese danser, net als Rajiv een poppin’ specialist, opgegroeid in Frankrijk. Sonja Bloem – Nita’s Javaans hofdans docent – wijdt haar in in de Javaanse dans. Rajiv (Bhagwanbali, danste ook in Poppin’ Java) en Deydey genieten van deze dans ontmoeting, met Nita en Sonja.
We ontvangen een mail van Herrold Anakotta – die in Poppin’ Java speelde en eigenlijk ook Asian Persuasion zou doen. Over waarom ie niet mee kan doen, en dat is ook erg “Asian Persuasion”. Hij kiest voor zijn Molukse familie, om begrijpelijke redenen. Vraag is steeds op welke manier de dans een deel van je leven is. En hoe je keuzes maakt – voor het leven, voor de kunst en vooral voor jezelf.

Post 3
Woensdag 13 juli
Asian Persuasion is een uitnodiging om elkaar te ontmoeten, te ontdekken, om het genoegen van het verse contact en nieuwe in- en vergezichten te smaken. Iemand in het reisprogramma van Floortje Dessing beweert dat je van reizen een vollediger en evenwichtiger mens wordt.
“It’s amazing to see how strong you become from within when you travel.”
Voor de campagne waar Raul het gisteren over had, bedenk ik: DHM: vijftien jaar veranderen. En die open deur – but true – dat verandering de constante is. En daar hoort reizen bij, van binnen ook, en in het echt en via dans, en via die route die DHM bewandelt, onderzoekt, aftast, de route van de voortdurende beweging dus.

Post 2
woensdag 29 juni
Nita en ik praten met twee dansers die wij begeleiden. Met extra geld van het Fonds voor Cultuurparticipatie – uit het Urban Arts Talent programma – worden ze getraind. Junadry Leocaria, staat op punt naar Curacao af te reizen, waar ze vandaan komt, Honey Eavis is net klaar met de fikse en zware klus Hip Hop Hoera! Hoe moeilijk ook, wel de eerste hiphop dansvoorstelling voor kleuters – dat nemen ze haar niet meer af. We bespreken wat we hen toewensen. Wat we geven en terug willen krijgen.

Daarna een sessie met Kitlyn Tjin A Djie, systeemtherapeut en de moeder van Bureau Beschermjassen. Ze helpt ons in het bijzonder met kijken naar en nadenken over diversiteit. En herkent haar visie in de multimixed kids waarmee wij werken.

Kitlyn is geraakt door de manier waarop Junadry en Honey kiezen voor jonge mensen – kinderen in de termen van Kitlyn. Daardoor krijgt ze haar eigen, soms zwabberende motivatie weer beet: “Dat beschermjassen en al dat gecoach moet er voor iedereen zijn, dus niet alleen voor die elite die op al die trainingen afkomen.”

Post 1
14 juli – Aan het nadenken over wat we al die jaren met Don’t Hit Mama onderzoeken, en waarover ik ga schrijven, rondom de avonturen, hier en in het buitenland met zoveel verschillende dansers, makers, nadenkers en zoekers. Bas van der Putten gebruikt in een artikel in de Groene de kwalificaties “Strandjutters, spoorzoekers, magische dwaallichten,” voor nieuwe muziek makende avantgardisten. Wij maken ook nieuwe dingen, die nog niet zijn gevonden en zich dus nog moeten bewijzen. Dingen blijven doen die je al kent, een trucje herhalen, dat is niet ons ding.